Sommigen beginnen hun eigen uitspraak van vreemde talen te corrigeren zoals Hans dat zou doen (voor het Duits : denk Haenz, voor het Engels : waar is dat vuurwerk van de Lououououd ?).
Er zijn al sopranen gesignaleerd die willen gezegd worden in welke richting ze moeten kijken en hoe vaak.
Tenoren en alten merken tot hun verbijstering dat niemand met hen mee kan zingen, of zelfs maar hun zanglijn herkent.
De bassen bepalen hun eigen tempo (toch iets wat niet veranderd is).
We missen het allemaal om te zingen. We missen dat we nu niet (elk op zijn eigen manier) zenuwachtig beginnen te worden voor ons Lenteconcert.
We missen u, iedereen die luistert als we zingen.
En natuurlijk is dat niet het belangrijkste. Natuurlijk is gezondheid het allereerste. Natuurlijk is het essentieel dat we zorgen voor elkaar.
Maar dat missen, dat trekt zich daar allemaal niets van aan ...