Dag lieve mensen, We waren weer begonnen met repeteren. Met mondmaskers, op afstand, met alcoholgel en alles erop en eraan. Natuurlijk is dat niet makkelijk. Je hoort elkaar maar half, de dirigent staat op een afstandje te zwaaien, je adem is niet optimaal. Maar we zochten en vonden oplossingen. Een microfoon voor Hans, extra verlichting in de kerk, we planden een test met hulpstukken voor de mondmaskers, ... Allemaal omdat we zo heel graag wilden zingen !. We droomden er al stiekem (en ook met een beetje angst om onze eigen overmoed) van om jullie op 31 oktober onze nieuw aangeleerde Anthem te kunnen laten horen ... En toen kwam de tweede lock-down. En niets meer. Je zou er een beetje moedeloos van worden, alles zo stil, zo zonder perspectief ... Geen "tot volgende week", geen koorbrief waarin al tientallen jaren bij elke uitvoering UNIFORM!!! staat (alsof we dat zouden kunnen vergeten). Geen enkele reden om je marineblauwe broek of kleedje niet gewoon aan te doen in de week. Niet zingen. Dat is nog nooit gebeurd ... Maar we geven de moed niet op ! Zolang er partituren op onze tablets staan, zolang we zomaar zonder aanleiding een Ave Maria beginnen neuriën, zolang de eerste vier piepjes van mijn kookplaat mij aan "Blijf mij nabij" doen denken, zolang we bij het kijken naar een film of het horen van een liedje "hee, dat zingen wij !" uitroepen, zolang er een Bart-van-het-koor en een Willy-van-bij-de-bassen en een Angelita-de-sopraan-met-de-danspasjes is, zolang blijven wij een koor. En we zingen nu even niet samen, maar ook wij laten elkaar niet los. We komen terug. En dan blazen we het stof van onze stem, en zingen we luider dan ooit. Tot dan ! |
Archiefjes
March 2024
|